Gisteren kwam ik de hoek om gefietst, werd ik bijna gespiest door een rek met kinderkleding dat een enthousiaste vrijmarktverkoper alvast in de bocht had opgesteld. Het was 29 april, één uur ’s middags. Ik dacht net: wie gaat er in majesteitsnaam úúúren van tevoren op een straathoek hangen, toen ik tot mijn grote schrik zag dat er een grote doos voor mijn deur stond en op de stoep Gereserveerd door Ben en Hanny was gekrijt. Ho! Dat schoot mij even in het verkeerde keelgat. Niet dat ik een zure republikein ben die mensen hun feestje niet gunt….maar er zit hier wat oud zeer… Voorgaande jaren kon ik mijn huis niet in of uit zonder over een kraam te klimmen onder een geïrriteerde blik van de mensen achter de kraam (en dan net niet zo duidelijk geïrriteerd dat je kunt zeggen “WAT??!?”). Maar de echte terreur is subtieler. Dat is al drie jaar: het meisje met de viool. Dat gekras is misschien aandoenlijk als je er langs loopt; als je er niet bij weg kunt is het wat moeilijker om er vertedering voor op te brengen. Dit jaar had het meisje met de viool gezelschap van de broertjes met de trompet en saxofoon. Ook zij hadden maar één nummer in hun repertoire: de pink panther. Tudutudu tudu tu du tu du tu du tuduuuuuutenene… Na een tijdje hoor je het ook als er niemand speelt. Ik betrapte mezelf op hele nare onpedagogische gedachten over de vrijmarktkinderen en hun ouders. Als ik aanleg had gehad voor een psychose, had ie zich waarschijnlijk vandaag geopenbaard.
Er waren trouwens mensen die een week geleden al “bezet” op de stoep hadden gekrijt. Dat doet me direct denken aan Handoek-Duitsers in een all-inclusive resort. Niet dat ik daar kom, ik ga net als jij alleen op cultureel verantwoorde, klimaatneutrale reizen… Maar er zijn dus mensen (vaak met een Duits paspoort)die de wekker om 6.30 zetten om even handdoeken op strandstoelen te gaan leggen. Tegen de tijd dat je als nietsvermoedende resort-maagd om tien uur met je boekje en handdoek bij het strand komt, is alles bezet. Door handdoeken welteverstaan. De mensen die bij de handdoeken horen, zijn dan pas bezig aan de eerste ronde ontbijt-buffet. Als rasechte Nederlander zou je op het idee kunnen komen om er gewoon wat handdoeken af te wieberen…maar op all-inclusive resorts geldt een hele andere rechtsorde. Darwin anno 2011: survival of the fattest. Nu heb ik zelf ook geen maatje 36, maar ik kan je vertellen: dat leg je af.
Nu is ons koningshuis natuurlijk overwegend Duits, dus ik denk dat Ben & Hanny het daarom een passende actie vonden om zonder even aan te bellen een kleed op mijn stoep te draperen (Bezet!) en hun huisraad uit te stallen. Ik deed wat mij als ultimum remedium door de gemeente is aangedragen: ik heb de troef van de bewonersposter gespeeld.
Eat this Ben & Hanny! Hebben jullie even wat om over na te denken..
Bevrijd en gniffelend loop ik mijn huis uit, weg van de trompetten, het feestgedruis in. Ik begin uit opluchting te neuriën..tu du tu du tu duuu..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten